Powrót do formy po skręceniu kostki – Case Study [NLS Lab]
Wykorzystując doświadczenia specjalistów z najlepszej ligi piłki nożnej na świecie (Premier League) i korzystając z technologii sportowych (konkretnie – platform dynamometrycznych ForceDecks), przyjrzymy się dzisiaj sytuacji jednego z młodych piłkarzy – 17-latka, który zmagał się ze skręceniem stawu skokowego i który przechodził przez proces rehabilitacji pod opieką fizjoterapeutów, monitorujących jego postępy.
Takie informacje mogą pomóc Ci w pracy z innymi sportowcami, przechodzącymi przez podobne urazy i dadzą Ci kolejny, ważny punkt odniesienia w drodze zawodnika do pełnego zdrowia, sprawności i gotowości do podjęcia treningów o maksymalnej intensywności, bez obaw o ponowną kontuzję.
ETAP #1 – OKREŚLENIE CELÓW POCZĄTKOWYCH
Na pierwszym etapie rehabilitacji zawodnika, głównymi celami były ograniczenie opuchlizny, zwiększenie zakresu ruchu i przywrócenie zdolności kończyny (zwłaszcza dolnej części) do generowania skurczów. Wszystkie te cele powinny zostać osiągnięte przed rozpoczęciem programu treningowego, obejmującego dodatkowe obciążenie.
ETAP #2 – TEST CMJ (OBCIĄŻANIE, WYBICIE, LĄDOWANIE)
W celu monitorowania postępów zawodnika, zdecydowano wykonywać test Countermovement Jump (CMJ), ze szczególnym uwzględnieniem takich parametrów jak:
- Maksymalna siła ekscentryczna (obciążanie)
- Maksymalna siła koncentryczna (wybicie)
- Maksymalne siły podczas lądowania (lądowanie)
Po kontuzjach występujących w dolnej części nogi, często spotykanymi wynikami w takim teście są zwiększone asymetrie w każdym z wymienionych parametrów. Jak widać na poniższych grafikach, podczas testów zawodnik nie wykazywał znaczących asymetrii, zarówno w sile ekscentrycznej, jak i koncentrycznej czy siłach podczas lądowania.
ETAP #3 – BUDOWANIE SIŁY I WYSOKOŚĆ SKOKU
Po prawidłowo przeprowadzonym procesie rehabilitacji, przyszedł czas na wprowadzenie ćwiczeń o charakterze siłowym, w tym wzmacniających mięśnie łydki. Podczas treningów z dodatkowym obciążeniem, zawodnik zwiększył swoje zdolności do generowania siły, co widoczne było m.in. na testach skocznościowych, poprzez wysokość skoku (poprawioną o 9,6% – grafika poniżej)
ETAP #4 – ECCENTRIC DECELERATION RATE OF FORCE DEVELOPMENT (EDRFD)
Podczas całego procesu rehabilitacji, u zawodnika monitorowano m.in. zdolność do hamowania. W tym celu, wykorzystano parametr Eccentric Decelaration Rate of Force Development (EDRFD). Parametr ten wskazywał na 4% różnicę między stronami (grafika), co dawało przekonanie o tym, że zawodnik nie ma problemu z przyjmowaniem obciążeń na kontuzjowaną nogę, nawet podczas ruchów dynamicznych.
ETAP #5 – MAKSYMALNA PRĘDKOŚĆ EKSCENTRYCZNA
W celu dalszej oceny zdolności zawodnika do ekscentrycznego obciążania kontuzjowanej nogi, skupiono się na takich parametrach jak Maksymalna prędkość ekscentryczna (EPV) i Głębokość ruchu podczas testu CMJ (CMD). Te parametry pozwoliły na ocenę możliwości zawodnika podczas zwiększonych zakresów ruchu w biodrze, kolanie i kostce, czyli w tych pozycjach, w których zawodnik będzie znajdował się często podczas wysiłku na boisku.
Maksymalna prędkość ekscentryczna (EPV) zawodnika wyniosła w testach 1,15m/s. Wynik ten znajdował się w zalecanym dla piłkarzy zakresie do 1,2m/s podczas testu CMJ (Cohen, 2020), potwierdzając jego gotowość.
Podczas wykonywania ćwiczeń skocznościowych w procesie rehabilitacji, zalecenia trenerskie/fizjoterapeutyczne ograniczały się do komend „Skacz wysoko” i „Schodź w dół szybko i głęboko”.
ETAP #6 – TESTY SKOCZNOŚCIOWE JEDNONÓŻ
Kolejnym krokiem w procesie powrotu do pełnej gotowości będzie przejście do skoków jednonóż i monitorowanie tych samych parametrów, co w testach CMJ, używając platform dynamometrycznych.
Jeśli do powyższego artykułu masz jakieś pytania lub chcesz podzielić się swoimi spostrzeżeniami dotyczącymi swoich doświadczeń, śmiało zrób to! Mamy nadzieję, że nauka na doświadczeniach innych pomoże Ci w równym stopniu jak nauka na swoich doświadczeniach.
